Islandczycy pracują najdłużej w Europie. Polacy najkrócej w regionie
Różnica w długości życia zawodowego między Państwami UE wynosi aż 11,5 roku
Kto pracuje najdłużej w Europie? Jaka nacja należy do tych, które w ciągu swojego całego życia pracuje najdłużej? Odpowiedzi na te pytania dostarcza Eurostat, który jak co roku publikuje dane nt. oczekiwanej długości życia zawodowego. Krótko mówiąc, mówi nam, ile średnio przepracujemy lat w trakcie swojego życia.
Kto pracuje najdłużej w Europie? Islandczycy i Holendrzy
Według danych Eurostatu najdłużej pracującą nacją w Europie (w 2023 r.) są Islandczycy, którzy przepracują 45,7 lat swojego życia. Na drugim miejscu są Holendrzy z wynikiem 43,7 lat, a tuż za nimi Szwedzi z wynikiem 43,1 lat. Powyżej 40 lat pracują jeszcze Szwajcarzy (42,7), Duńczycy (41,3) oraz Norwegowie (41,1).
Dokładnie na drugim końcu zestawienia są Turcy, gdzie oczekiwana długość życia zawodowego to tylko 29,9 lat. Za nimi są Rumuni z wynikiem 32,2, a następnie Włosi z wynikiem 32,9 lat.
Polska plasuje się w drugiej części stawki z oczekiwaną liczbą lat na rynku pracy wynoszącą 35,2. Jest to też najgorszy wynik w Europie Środkowej, która charakteryzuje się relatywnie wysoką liczbą oczekiwanych lat na rynku pracy. Co więcej, z krajów wysokorozwiniętych lub uznawanych za bogatsze od Polski, krócej pracują tylko wspomniani Włosi oraz Belgowie (34,7 lat).
Średnia długość życia zawodowego dla całej Unii Europejskiej wynosi 36,9 lat i poniżej tego wyniku znajdują się Francja, Słowenia, Hiszpania, Luksemburg, Polska, Belgia, Grecja, Chorwacja, Włochy, Rumunia oraz Turcja. Patrząc na mapę ewidentnie widać, że w Europie Północnej i Środkowej ludzie pracują więcej, natomiast na południu oczekiwana liczba lat w pracy jest krótsza. Te wskaźniki również dość wyraźnie korelują z zamożnością społeczeństw. Islandia, Holandia, Norwegia, Szwecja czy też Szwajcaria należą do najbogatszych państw w Europie i jednocześnie do tych gdzie najdłużej się pracuje. Z kolei na drugim biegunie są kraje Europy Południowej, które w statystykach bogactwa w Europie okupują raczej końcowe lokaty.
Niestety Polska również należy do tych państw i tutaj również jest korelacja. Polska jest w ogonie stawki jeśli chodzi o oczekiwaną długość lat w pracy i jednocześnie jest w ogonie jeśli chodzi o zamożność społeczeństwa.
Od 2013 r. oczekiwana średnia długość życia zawodowego w UE stale rosła, aż do 2020 roku i pandemii Covid-19. Wówczas zanotowano wzrost z 34,7 lat w 2013 r. do 35,9 lat w 2019 r., a następnie spadek do 35,6 lat w 2020 r. W 2021 r. wróciliśmy do poziomu sprzed pandemii, a w 2023 r. osiągnęliśmy poziom 36,9 lat.
Jak liczy się oczekiwaną długość życia zawodowego i co na nią wpływa?
Eurostat na swojej stronie internetowej tłumaczy co wpływa na wynik oczekiwanej długości życia zawodowego.
Wskaźnik „oczekiwana średnia długość życia zawodowego” mierzy oczekiwaną liczbę lat, przez jaką osoba w wieku 15 lat powinna pozostać aktywna zawodowo przez całe życie. Szacuje się go na podstawie oczekiwanej długości życia oraz udziału osób zatrudnionych i bezrobotnych w populacji dla każdego wieku.
Z informacji tych wynika, że wpływ na to ma to jak długo żyjemy, jaki mamy wskaźnik zatrudnienia oraz poziom bezrobocia. W przypadku długości życia Polska ma jeszcze co nadrabiać. Jeśli chodzi o wskaźnik zatrudnienia i wskaźnik bezrobocia, to sytuacja wygląda znacznie lepiej. Wpływ na ww. wskaźnik ma również wysokość wieku emerytalnego, który w Polsce – szczególnie dla kobiet – jest niski. I to też widać w statystykach Eurostatu. Niemniej prawie we wszystkich badanych krajach oczekiwana średnia długość życia zawodowego jest wyższa dla mężczyzn niż dla kobiet. Są jednak państwa, gdzie to kobiety dłużej funkcjonują na rynku pracy. Te państwa to Litwa oraz Estonia, z kolei w Finlandii i Łotwie długość trwania życia zawodowego kobiet i mężczyzn jest praktycznie taka sama.
Będziemy dłużej pracować. Również w Polsce
W Europie długość naszego życia zawodowego będzie wzrastać i wynika to z kilku czynników. Dotychczasowy trend będzie kontynuowany m.in. ze względu na fakt, że żyjemy dłużej, ale również w lepszym zdrowiu. To wpływa na wzrost aktywizacji zawodowej. Ponadto rynek pracy i zmiany demograficzne będą wydłużać długość życia zawodowego m.in. ze względu na wysokość świadczeń emerytalnych. Zwłaszcza u kobiet.
